|
انگار از بی آسمانی بی رنگ ترین خنده ها می آیی که سراسیمه ستاره بر شانه هایم می کاری گریه کن ، که این هجوم تو را معصومانه به خودت بر می گرداند ... از شیار های خنده مانند لبهایت که بگذریم تو مهربان نیستی ! فقط در چالش منگ این زندگی دستخوش سوء تفاهمی به وسعت بر هم زدن آرامشی شده ای که گریه اش با خنده ی تو بی اثر نمی شود .
|
درباره وبلاگ
خانه
|
