مانده تا سبز شوی 

و خدا مثل یک احساس قشنگ بر حرم آبی سجاده ات امشب بوزد .

حرف سجاده زدیم

حرف یک قطعه پر از نور خدا

حرف یک صفحه پر از خط دلت

حرف تنهایی تو

صحبت از بی سرو سامانی عشق . . .

قیمت تنهایی ات امشب چه کم است

بی گمان

قید دنیا زده ای

و زبانت پر از اقرار به رفتن شده است
 
بر خیز

توشه ات را بردار

رسم رفتن به خدا این است

پیرهن گریه بپوش

                             _ یک عدد میل پشیمان شدنت

                             _ شاخه ای از گل توبه

                              _ کوله باری که همه نقل پشیمانی توست

                              _ چند مشتی باران

و همین ها کافیست

بی گمان سبز شوی

و خدا مثل یک احساس قشنگ بر حرم آبی سجاده ات امشب بوزد .