در رویش بی رنگ سبزه ها
در ازدحام رشد خار ها
در بی فروغی اینهمه نور
بهار چه می تواند باشد
جز
بهانه ای از سمت احتیاج زمین و اصرار زمان !

                                  * * *
بگذار شکوفه کنم
هر چند ریشه ام را باد ها برده اند
و ((رستن)) خواهش کور کورانه ایست که مدام
دست مرا پیش روزگار دراز می کند ...

                                  * * *
و ناگهان گل می کنی
بی غنچه و
بی پرده ...

                                 * * *
گیاه
 در زمین را می کوبد
و نگاه سبز خورشید
در گودی تمنای زمین ، بهار می کارد ...

                                * * *  
با نیم نگاه سبز تو
بهار در من جوانه می زند
...بگو
نمی خواهی شکوفه کنی ؟؟؟