پنجره‌ را که باز مي‌کني

چهار فصل از دلت مي‌گذرد

ابر سرگردان گريان

ننوي آويخته در سايه

انار خونرنگ شکافته بر چشم‌انداز زر

انگشتان يخ‌زده

سودي ندارد بستن پنجره‌ها

بمان و تماشا کن

تماشا کن و اشک بريز

اشک بريز و تمام شو...