سکوتم را نکن باور

تمام اين قفس ها را

تمام حسرت و اين ترس ها را

من به دستاني که ميخواهد رها باشد

شکستي سخت خواهم داد!

سکوتم را نکن باور

من آن پرهاي بسته منتظر در کنج زندانم

که آواز رهايي

شعر هر روز است زير لب

سکوتم را نکن باور

من آخر با اميد ناب آزادي

تمام بغض ها را

کينه ها را

اندوه ها را

با گلوي يک جهان فرياد آزادي

شکستي سخت خواهم داد

سکوتم را نکن باور

که فردا را همانگونه که ميخواهم

همانگونه که بايد باشد اما نيست

ميسازم

سکوتم را نکن باور

که من آن آرامش سنگين پيش از قهر طوفانم