اين بده كه عادت كني خودتو مدام به رنگ شرايط در بياري.. يا خودتو زوركي توي قالبي جا كني كه مال تو نيست يا توي دنيايي زندگي كني و نفس بكشي كه موجوداتش نه تنها از جنس تو كه حتي نزديك به تو هم نيستند ... اين بده كه بخندي به چيزايي كه به نظرت اصلا خنده دار نيستند و ناراحت بشي براي بي ارزش ترين ها .. . چرا؟ كه فقط ثابت كني كه ادمي .. كه ميفهمي... كه درك ميكني... كه ميفهمي و درك ميكني؟ پس هستي ...بريز دور همرو. كي گفته صورتت با ماسك قشنگ تره؟ عادت نكن ..تغيير بده ...خودت رو به اندازه قالب كوچيك نكن .يه فالب از نو بساز ك يه قالب از نوع بزرگتر كه گنجايش و عظمت فكر و ذهنت رو داشته باشه .

مضحك نماها رو به حال خودشون بزار و لبخند بزن به هر اون چه بهت انرژي ميده . به هر اون چه كه گونهات رو از هيجان سرخ ميكنه اينجوري .ماسك رو آروم آروم بردار ..يه نگاه توو اينه ....همينه نشان ادميت تو....